Οι τριχομονάδες συνήθως συνοδεύονται και από άλλη σεξουαλικώς μεταδιδόμενη νόσο, όπως χλαμύδια, γοννόρροια κ.ά.
Η τριχομονίαση είναι ιδιαίτερα συχνή σε νεαρές και σεξουαλικά ενεργές γυναίκες.
Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν προσβάλει και τους άντρες, αλλά ότι οι φορείς του παρασίτου είναι θηλυκού γένους.
Η παγίδα εδώ έγκειται στο γεγονός ότι περισσότεροι άντρες που πάσχουν από τριχομονίαση δεν παρουσιάζουν κάποια συμπτώματα.
Τα συμπτώματα εμφανίζονται περίπου 4-20 ημέρες μετά τη μόλυνση και μπορεί να είναι ενόχληση στα γεννητικά όργανα, φαγούρα, περίεργη μυρωδιά, πόνος κατά την επαφή και την ούρηση, μερικές φορές μικρή αιμορραγία, που διαπιστώνεται ως αλλαγή χρώματος στα υγρά του κόλπου.
Στους άντρες τα συμπτώματα μπορεί να είναι μικρή έκκριση από το πέος και επίπονη ή δύσκολη ούρηση.
Στις γυναίκες ασθενείς συνήθως η εστία μόλυνσης είναι ο κόλπος, ενώ στους άντρες η μόλυνση εντοπίζεται στην ουρήθρα.
Οι τριχομονάδες δεν επιβιώνουν για πολύ στο στόμα ή τον πρωκτό, αλλά προσβάλουν εύκολα το ουρογεννητικό σύστημα, αφού μπορούν να επιβιώσουν εκτός του σώματος για 45 λεπτά.
Πέρα από τη σεξουαλική επαφή, οι τριχομονάδες είναι δυνατό να μεταδοθούν όταν τα γεννητικά όργανα έρχονται σε επαφή με πετσέτες, μουσκεμένα ρούχα, μαγιό και καθίσματα αποχωρητηρίου.
Η τριχομονίαση μπορεί να διαγνωστεί στις γυναίκες με μια μικροσκοπική εξέταση του κολπικού υγρού, με τεστ Pap ή μια απλή ανάλυση των ούρων.
Σε ότι αφορά τη θεραπεία, η ουσία metronidazole έχει αποδειχτεί αρκετά αποτελεσματική και χρησιμοποιείται ως τοπική θεραπεία ή ως κάψουλες από το στόμα.
Με την έναρξη της θεραπείας πρέπει να αποφεύγεται το αλκοόλ, γιατί δημιουργεί παρενέργειες.